 Van 2019 tot nu:

Onder de naam MDJ Matthias De Jaeger bracht hij sinds 2019 al 15 eigen composities uit. Via internationale streamingplatforms werden deze nummers intussen al meer dan 3.500.000 keer gestreamd. Hij is ook de man achter de Spotify – artiest “Hunter Keys” wiens nummers wereldwijd al bijna 30.000.000 keer werden gestreamd.

Matthias speelde met zijn composities onder meer al concerten in het Museum voor Schone Kunsten en in de Sint-Pieterskerk te Gent.

Zijn muziek vond ook al zijn weg naar TV-docu’s zoals “Back on Track” (Telefacts, 2021). Hij schreef ook een muzikale theatervoorstelling “de Mens in dementie” waarmee hij sinds 2022 al meer dan 50 keer op de planken stond in Vlaanderen (https://www.mdj-pianist.com/theater). Verder maakt hij ook deel uit van het project “Piano & Painting” samen met kunstenaar Wannes De Vogel en pianist Tom Kristiaan. Hij fungeert binnen het concept “Piano & Nature” ook als componist/uitvoerder van de soundtracks van natuurdocu’s (https://natuurontmoetcultuur.be).

In 2024 start Matthias samen met de saxofonist Andy Dhondt een nieuw duoproject op onder de naam “Sax in Shades on Piano”.

Hoewel Matthias zijn muziek niet in vakjes te stoppen is, kan je die misschien het best omschrijven als fijngevoelige, filmische, eigentijdse neoklassieke muziek. Elk nummer beschouwt hij als een verhaal: een verhaal dat ongedwongen vraagt om beluisterd te worden en dat iedereen op zijn manier mag/kan interpreteren en aanvoelen.


Om het met een zinsnede van op zijn website te verwoorden:

Mijn piano en ik beschrijven samen verhalen.
Poëzie laten klinken in de lucht.
Mijn vingers zijn de pen, de piano mijn papier.

Writing stories, filling the air with poetry.
My fingers are a pencil, the piano my paper aeroplane.


 Van 1984 tot 2019:

Matthias De Jaeger (geboren in 1984) is een Gentse pianist – componist die in 2019 een carrièreswitch maakte en vanaf dan besloot volop de weg van (zijn) muziek te gaan bewandelen.

Op zijn 17e had Matthias al 10 jaren muziekacademie doorlopen in Aalter. Doorheen dit parcours werd hij 10 jaar lang deskundig (op)geleid door H. van den Broecke. Hij volgde zijn raad blindelings, behalve zijn allerlaatste dan: hij trok niet naar het conservatorium, al had zijn leraar dat zo graag gewild.

Zijn studentenjaren in Gent deden hem integendeel afstand nemen van de piano. Het vuur was wat gedoofd. Hij had opnieuw muzikale vrijheid nodig, een nieuwe wind. Rond zijn 20e sloeg de vonk toch opnieuw over. De herwonnen vrijheid waaide hem gelukkig opnieuw naar de piano toe.

Pianospelen werd vanaf dan een ontdekkingstocht naar eigen nummers.
De partituur die hij in juni 2002 had aangeraakt, bleek de laatste te zijn geweest.

Een nieuwe wereld ging zo open en leidde hem via onbeschreven wegen naar droombestemmingen. Na dit jarenlang muzikaal reizen op zijn zolderkamer, besloot hij in 2019 zijn dagboek te delen en zijn muziek op de wereld los te laten.